Yeni Müslüman olmuş birisi Kuran'ı eline alsa ve şu ayete gelse:
'Hayır! Rabbine andolsun ki onlar, aralarında çıkan çekişmeli işlerde seni hakem yapıp, sonra da verdiğin hükme, içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle boyun eğmedikçe iman etmiş olmazlar.' (Nisa Suresi 65)
Diyecekti ki, 'Ayette Peygamberin verdiği hükümlere de iman etmem gerekiyormuş, bu hükümleri bulmam gerek.' Böyle kolay bir akıl yürütmeyle sünnet ve hadisin varlığını zorunlu görecekti.
Bir reformist çıkıp ona deseydi ki 'O hükümler Kuranda var olandan başkası değildir.' Kolayca şu cevabı verebilirdi: "Kuran'da yazan bir hükümse ayette 'Senin verdiğin hüküm denmez benim verdiğim hüküm, Kurandaki hüküm' denirdi. Ayrıca Kuran'da var olan hüküm hakkında tekrar Peygamberi hakem yapma ve Peygambere hüküm sorma gereği niye duyulsun. Bu mantıkla hakem Kuran olmalıdır, Peygamber değil. Iman ettiğim Allah yanlışlık mı yapmış?" Hâşâ ve kella.
'Hayır! Rabbine andolsun ki onlar, aralarında çıkan çekişmeli işlerde seni hakem yapıp, sonra da verdiğin hükme, içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle boyun eğmedikçe iman etmiş olmazlar.' (Nisa Suresi 65)
Diyecekti ki, 'Ayette Peygamberin verdiği hükümlere de iman etmem gerekiyormuş, bu hükümleri bulmam gerek.' Böyle kolay bir akıl yürütmeyle sünnet ve hadisin varlığını zorunlu görecekti.
Bir reformist çıkıp ona deseydi ki 'O hükümler Kuranda var olandan başkası değildir.' Kolayca şu cevabı verebilirdi: "Kuran'da yazan bir hükümse ayette 'Senin verdiğin hüküm denmez benim verdiğim hüküm, Kurandaki hüküm' denirdi. Ayrıca Kuran'da var olan hüküm hakkında tekrar Peygamberi hakem yapma ve Peygambere hüküm sorma gereği niye duyulsun. Bu mantıkla hakem Kuran olmalıdır, Peygamber değil. Iman ettiğim Allah yanlışlık mı yapmış?" Hâşâ ve kella.
Yorumlar
Yorum Gönder